Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

furiā C

  • 1 furia

    furia, ae, f. (furo), I) die Wut, Raserei (infolge heftiger Leidenschaften, wie des Zorns, der Liebe, heftiger Begierde usw.), a) der Menschen, furiae Aiacis Oilei, Verg.: furiae iustae, Verg.: furiae honestae, rühmliche Begeisterung, Stat.: muliebres furiae, die wahnsinnige Leidenschaft des Weibes, Liv.: huiusmodi furiae, tolle Ausschweifungen, Arnob.: furiis accensus et irā, Verg.: furiarum ac formidinis plena omnia ad hostes esse, Liv.: ubi concepit furias evicta dolore, in Wut geriet, Verg.: in furias runnt, Liebeswut, Verg. – m. obj. Genet., furiae auri, Wut (= Gier) nach G., Sil. 2, 500. – b) der Tiere, furiae tauri, Mart.: libidinis exstimulari furiis, Col.: furiis ardebant (equi), Verg.: cum primum mitigatā furiā laxaverint oves animum, Apul. – c) v. Lebl., ventorum furiae, Verg.: sonorae torrentum furiae, Claud.: hic vero Alcidae furiis exarserat atro felle dolor, Verg. – II) personifiziert als Gottheit, Furia, ae, f., die Furie, u. gew. Plur. Furiae, A) die Furien (Alecto, Megaera u. Tisiphone, s. Fulg. myth. 1, 6), als Plagegeister u. Rächerinnen der Übeltaten, indem sie die Übeltäter, bes. Eltern- u. Verwandtenmörder (vgl. Voß Verg. georg. 3, 551 sqq., p. 670 sqq.), durch innere Unruhe beständig peinigen u. rasend machen, das personifizierte böse Gewissen (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 46), von röm. Dichtern dargestellt mit Fackeln, Schlangen in den Händen u. in den Haaren, Geißeln, die aus Schlangen gedreht sind, u. mit Schlangen gegürtet, eos (parricidas) agitent Furiae, Cic.: scelerum Furiis agitatus Orestes, Verg.: agitantibus Furiis sororis ac viri (interfectorum), Liv.: invocantibus Furias parentum (i.e. patris occisi), die Furien, die gleichs. von den erschlagenen Eltern zur Qual geschickt werden, Liv.: Furias fraternas concita, stachle die Furien an, daß sie das Verbrechen des Bruders strafen, Liv. – oft wurden sie auch als den schon verruchten Sinn zu immer schrecklicherer Tat verwirrend gedacht, Ov. met. 4, 471 u. Thiel Verg. Aen. 1, 41. p. 20: u. so Furiae Catilinae, der böse Geist Katilinas, der ihn zu Untaten treibt, Cic. parad. 4, 27. – B) übtr.: a) v. wütenden, unsinnigen Menschen, eine Furie, ein böser Dämon, illa Furia, v. Klodius, Cic.: ebenso illa Furia religionum, Cic. – b) v. Anstifter zu Untaten, hunc iuvenem tamquam furiam facemque huius belli odi ac detestor, Liv. 21, 10, 11.

    lateinisch-deutsches > furia

  • 2 furia

    furia, ae, f. (furo), I) die Wut, Raserei (infolge heftiger Leidenschaften, wie des Zorns, der Liebe, heftiger Begierde usw.), a) der Menschen, furiae Aiacis Oilei, Verg.: furiae iustae, Verg.: furiae honestae, rühmliche Begeisterung, Stat.: muliebres furiae, die wahnsinnige Leidenschaft des Weibes, Liv.: huiusmodi furiae, tolle Ausschweifungen, Arnob.: furiis accensus et irā, Verg.: furiarum ac formidinis plena omnia ad hostes esse, Liv.: ubi concepit furias evicta dolore, in Wut geriet, Verg.: in furias runnt, Liebeswut, Verg. – m. obj. Genet., furiae auri, Wut (= Gier) nach G., Sil. 2, 500. – b) der Tiere, furiae tauri, Mart.: libidinis exstimulari furiis, Col.: furiis ardebant (equi), Verg.: cum primum mitigatā furiā laxaverint oves animum, Apul. – c) v. Lebl., ventorum furiae, Verg.: sonorae torrentum furiae, Claud.: hic vero Alcidae furiis exarserat atro felle dolor, Verg. – II) personifiziert als Gottheit, Furia, ae, f., die Furie, u. gew. Plur. Furiae, A) die Furien (Alecto, Megaera u. Tisiphone, s. Fulg. myth. 1, 6), als Plagegeister u. Rächerinnen der Übeltaten, indem sie die Übeltäter, bes. Eltern- u. Verwandtenmörder (vgl. Voß Verg. georg. 3, 551 sqq., p. 670 sqq.), durch innere Unruhe beständig peinigen u. rasend machen, das personifizierte böse Gewissen (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 46), von röm. Dichtern dargestellt
    ————
    mit Fackeln, Schlangen in den Händen u. in den Haaren, Geißeln, die aus Schlangen gedreht sind, u. mit Schlangen gegürtet, eos (parricidas) agitent Furiae, Cic.: scelerum Furiis agitatus Orestes, Verg.: agitantibus Furiis sororis ac viri (interfectorum), Liv.: invocantibus Furias parentum (i.e. patris occisi), die Furien, die gleichs. von den erschlagenen Eltern zur Qual geschickt werden, Liv.: Furias fraternas concita, stachle die Furien an, daß sie das Verbrechen des Bruders strafen, Liv. – oft wurden sie auch als den schon verruchten Sinn zu immer schrecklicherer Tat verwirrend gedacht, Ov. met. 4, 471 u. Thiel Verg. Aen. 1, 41. p. 20: u. so Furiae Catilinae, der böse Geist Katilinas, der ihn zu Untaten treibt, Cic. parad. 4, 27. – B) übtr.: a) v. wütenden, unsinnigen Menschen, eine Furie, ein böser Dämon, illa Furia, v. Klodius, Cic.: ebenso illa Furia religionum, Cic. – b) v. Anstifter zu Untaten, hunc iuvenem tamquam furiam facemque huius belli odi ac detestor, Liv. 21, 10, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > furia

  • 3 furia

    fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.
    I.
    Appellatively (only poet. for furor or rabies):

    unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

    Verg. A. 1, 41:

    ubi concepit furias,

    i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

    tauri,

    Mart. 2, 43, 5:

    canum,

    Grat. Cyneg. 392:

    in furias agitantur equae,

    i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

    auri,

    the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

    ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

    in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

    honestae (Sagunti),

    Stat. S. 4, 6, 84.—

    Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

    the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—
    II.
    As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).
    A.
    Prop.:

    Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

    Cic. N. D. 3, 18, 46:

    ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

    id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—
    B.
    Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.
    (α).
    Plur.:

    itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

    Cic. Sull. 27, 76:

    Furiae Catilinae,

    id. Par. 4, 1, 27:

    sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

    Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

    his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

    urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—
    (β).
    Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

    illa furia ac pestis patriae,

    Cic. Sest. 14, 33;

    of the same,

    id. ib. 17, 39; cf.

    also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

    id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

    hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

    Liv. 21, 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > furia

  • 4 furia

        furia ae, f    [FVR-], a fury, scourge, curse: furia ac pestis patriae (Clodius): iuvenem tamquam furiam huius belli odi, L.: voces furiarum duarum, witches, H.—In plur, violent passion, rage, madness, fury (poet.): ob noxam et furias Aiacis, V.: ubi concepit furias, became furious, V.: Ergo omnis furiis surrexit Etruria iustis, just wrath, V. — The three goddesses of vengeance, Furies (Alecto, Megaera, and Tisiphone): ut eos agitent Furiae: scelerum Furiis agitatus Orestes, V.: demens actus Furiis, driven mad by, H.— Avenging spirits, tormenting spirits: furiae Catilinae: amens, agitantibus furiis sororis Tullia, L.
    * * *
    frenzy, fury; rage (pl.); mad craving; Furies, avenging spirits

    Latin-English dictionary > furia

  • 5 furia

    [st1]1 [-] furĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - furie, mégère, diablesse (en parl. d'une femme). - [abcl]b - forcené, fléau, peste (en parl. d'un homme). - [abcl]c - une Furie.[/b]    - voir Furiae. [st1]2 [-] Furia: fém. de Furius.
    * * *
    [st1]1 [-] furĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - furie, mégère, diablesse (en parl. d'une femme). - [abcl]b - forcené, fléau, peste (en parl. d'un homme). - [abcl]c - une Furie.[/b]    - voir Furiae. [st1]2 [-] Furia: fém. de Furius.
    * * *
        Furia, furiae. Cic. Furie, Homme furieux et enragé.

    Dictionarium latinogallicum > furia

  • 6 furia

    ae f. (преим. pl.)
    1) ярость, бешенство (furiis accensus V)
    concipere furias V — впасть в безумие, тж. прийти в ярость
    3) вдохновение, экстаз, воодушевление (populis furias immittere honestas St)
    4) перен. неистовый, бешеный человек ( aliquem furiam appellare C)

    Латинско-русский словарь > furia

  • 7 furia lex

    1) de sponsu (r. 409 a. u. c.), закон, касающийся ответственности нескольких sponsores и fide promissores (Gai. III. 121. 121 a. 122. IV. 22. 109). 2) testamentaria (r. 571 a. u. c.), закон, который запрещал отказы на сумму свыше 1000 ассов одному лицу под страхом уплаты наследнику четверного штрафа (poena quadrupli (pr. J. 2, 22. Gai. II. 225 IV. 23. 24. Ulp. I. 2). Lex Falcidia уничтожила Фуриев закон 3) lex Furia (s. Fusia) Caninia, закон, которым установлен был определенный процент рабов, отпускаемых на волю по завещанию. Правила этого закона уничтожил Юстиниан (tit. J. 1, 7 C. 7, 8 Gai I. 42-45 46. 139. II. 228. 239 Ulp. I. 24).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > furia lex

  • 8 Furiae

    fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.
    I.
    Appellatively (only poet. for furor or rabies):

    unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

    Verg. A. 1, 41:

    ubi concepit furias,

    i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

    tauri,

    Mart. 2, 43, 5:

    canum,

    Grat. Cyneg. 392:

    in furias agitantur equae,

    i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

    auri,

    the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

    ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

    in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

    honestae (Sagunti),

    Stat. S. 4, 6, 84.—

    Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

    the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—
    II.
    As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).
    A.
    Prop.:

    Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

    Cic. N. D. 3, 18, 46:

    ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

    id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—
    B.
    Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.
    (α).
    Plur.:

    itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

    Cic. Sull. 27, 76:

    Furiae Catilinae,

    id. Par. 4, 1, 27:

    sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

    Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

    his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

    urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—
    (β).
    Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

    illa furia ac pestis patriae,

    Cic. Sest. 14, 33;

    of the same,

    id. ib. 17, 39; cf.

    also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

    id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

    hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

    Liv. 21, 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Furiae

  • 9 furiae

    fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.
    I.
    Appellatively (only poet. for furor or rabies):

    unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

    Verg. A. 1, 41:

    ubi concepit furias,

    i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

    tauri,

    Mart. 2, 43, 5:

    canum,

    Grat. Cyneg. 392:

    in furias agitantur equae,

    i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

    auri,

    the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

    ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

    in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

    honestae (Sagunti),

    Stat. S. 4, 6, 84.—

    Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

    the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—
    II.
    As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).
    A.
    Prop.:

    Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

    Cic. N. D. 3, 18, 46:

    ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

    id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—
    B.
    Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.
    (α).
    Plur.:

    itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

    Cic. Sull. 27, 76:

    Furiae Catilinae,

    id. Par. 4, 1, 27:

    sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

    Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

    his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

    urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—
    (β).
    Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

    illa furia ac pestis patriae,

    Cic. Sest. 14, 33;

    of the same,

    id. ib. 17, 39; cf.

    also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

    id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

    hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

    Liv. 21, 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > furiae

  • 10 furiae

    Furiae, ārum, f. [st2]1 [-] les Furies (les Erinyes chez les Grecs, divinités infernales, vengeresses des mortels coupables, Mégère, Alecto, Tisiphone, qui personnifient la mauvaise conscience et qui sont présentées chacune avec un corps ailé et une chevelure de serpents), les furies vengeresses. [st2]2 [-] fureur, délire. [st2]3 [-] furie, rage, colère. [st2]4 [-] désir violent.    - scelerum Furiis agitatus Orestes, Virg.: Oreste poursuivi par les Furies vengeresses (des crimes).    - Furias fraternas concita, Liv.: invoque les Furies pour venger le meurtre de ton frère.    - Furiae Catilinae, Cic.: le mauvais Génie de Catilina (qui le pousse au crime).    - Tullia profugit invocantibus parentum furias viris mulieribusque, Liv. 1: Tullia s'enfuit, les hommes et les femmes appelant sur elle la vengeance des furies vengeresses des parricides.    - illa Furia, Cic.: ce génie infernal (en parl. de Clodius, possédé de l'esprit du mal).    - Furia faxque belli, Liv.: le mauvais démon et le boutefeu de la guerre.    - torrentum furiae, Claud. III. Cons. Hon. 45: fureur des torrents.    - furiis surrexit Etruria justis, Virg. En. 8, 494: l'Etrurie se leva dans son juste courroux.    - furiae auri, Cic. Par. 4, 1, 27: soif ardente de l'or.    - furiae tauri, Mart. 2, 43, 5: choc furieux d'un taureau.    - his muliebribus instinctus furiis, Liv. 1, 47: animé par cette rage féminine, animé par ces furies.    - voir furia.
    * * *
    Furiae, ārum, f. [st2]1 [-] les Furies (les Erinyes chez les Grecs, divinités infernales, vengeresses des mortels coupables, Mégère, Alecto, Tisiphone, qui personnifient la mauvaise conscience et qui sont présentées chacune avec un corps ailé et une chevelure de serpents), les furies vengeresses. [st2]2 [-] fureur, délire. [st2]3 [-] furie, rage, colère. [st2]4 [-] désir violent.    - scelerum Furiis agitatus Orestes, Virg.: Oreste poursuivi par les Furies vengeresses (des crimes).    - Furias fraternas concita, Liv.: invoque les Furies pour venger le meurtre de ton frère.    - Furiae Catilinae, Cic.: le mauvais Génie de Catilina (qui le pousse au crime).    - Tullia profugit invocantibus parentum furias viris mulieribusque, Liv. 1: Tullia s'enfuit, les hommes et les femmes appelant sur elle la vengeance des furies vengeresses des parricides.    - illa Furia, Cic.: ce génie infernal (en parl. de Clodius, possédé de l'esprit du mal).    - Furia faxque belli, Liv.: le mauvais démon et le boutefeu de la guerre.    - torrentum furiae, Claud. III. Cons. Hon. 45: fureur des torrents.    - furiis surrexit Etruria justis, Virg. En. 8, 494: l'Etrurie se leva dans son juste courroux.    - furiae auri, Cic. Par. 4, 1, 27: soif ardente de l'or.    - furiae tauri, Mart. 2, 43, 5: choc furieux d'un taureau.    - his muliebribus instinctus furiis, Liv. 1, 47: animé par cette rage féminine, animé par ces furies.    - voir furia.
    * * *
        Furiae, furiarum. Cic. Furies que les payens pensoyent faire le guet sur ceulx qui mal faisoyent, et les punir apres leur mort. C'est aussi scrupule de conscience remordant les malfaicteurs, et leur ostant le repos d'esprit.
    \
        Consistere vsquam impios non patiuntur furiae. Cic. Ne les laissent point en repos.
    \
        In furias ignemque ruunt. Virgil. Tombent en rage d'amour.

    Dictionarium latinogallicum > furiae

  • 11 furialis

    furiālis, e, I) v. furia no. I: a) furienmäßig, wütend, unsinnig, incessus, Liv.: arma, der Bacchantinnen, Ov.: Erichtho, bacchantisch begeistert, Ov.: vox, Cic.: dah. gräßlich, schrecklich, exitium, Val. Flacc. – furiāle, adv., Stat. Theb. 6, 429. Claud. b. Get. 326. – b) aktiv = in Wut und Raserei versetzend, vestis, Cic. poët.: aurum, Val. Flacc. – II) v. furia no. II. = zu den Furien gehörig, der Furien, membra, Verg. Aen. 7, 415.

    lateinisch-deutsches > furialis

  • 12 furialis

    furiālis, e, I) v. furia no. I: a) furienmäßig, wütend, unsinnig, incessus, Liv.: arma, der Bacchantinnen, Ov.: Erichtho, bacchantisch begeistert, Ov.: vox, Cic.: dah. gräßlich, schrecklich, exitium, Val. Flacc. – furiāle, adv., Stat. Theb. 6, 429. Claud. b. Get. 326. – b) aktiv = in Wut und Raserei versetzend, vestis, Cic. poët.: aurum, Val. Flacc. – II) v. furia no. II. = zu den Furien gehörig, der Furien, membra, Verg. Aen. 7, 415.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > furialis

  • 13 furio

    1. furio, āvī, ātum, āre (furia), wütend-, rasend-, unsinnig machen, begeistern, matres equorum, Hor.: vulgum, Sil.: matres, Stat. – furiātus, a, um, wütend, rasend, unsinnig, mens, Verg.: ignes, Ov.: mentes malis incursibus furiatae, Lact. 4, 27, 2.
    ————————
    2. furio, īre (furia), wütend-, rasend-, unsinnig sein, ut furiat, Sidon. carm. 22, 94: ludunt quippe ibi, non furiunt, Augustin. de civ. dei 6, 9, 1. p. 263, 18 D.2

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > furio

  • 14 Furiani

    Fūrĭus (archaic Fūsius, Quint. 1, 4, 13; Liv. 3, 4 init.; cf. the letter R), a, a Roman family name.
    1.
    M. Furius Camillus, the deliverer of Rome from the Gauls, Liv. 5, 19 sq.; Cic. Rep. 1, 3; id. Tusc. 1, 37, 90.—
    2.
    M. Furius Bibaculus, a Roman poet of Cremona, a contemporary of Cicero.
    3.
    A. Furius Antias, a poet, the friend of Q. Lutatius Catulus the elder, Cic. Brut. 35, 132.—
    4. II.
    Derivv.
    A.
    Fūrĭus ( Fūsius), a, um, adj., of or belonging to a Furius (Fusius), Furian (Fusian):

    data fato quodam Furiae genti Gallica bella, Liv 31, 48, 12: cedo mihi leges Atinias, Furias, Fusias (al. Fufias),

    Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109; so,

    lex Furia (testamentaria),

    Gai. Inst. 2, 225; 4, 23 sq.:

    lex Furia Caninia (de manumissionibus),

    id. ib. 1, 42;

    for which: lex Fusia Caninia,

    Cod. Just. 7, 3.—
    B.
    Fūrĭānus a, um, adj., Furian:

    poëmata,

    i. e. of the poet A. Furius Antias, Gell. 18, 11, 4.— Subst.: Fūrĭāni, ōrum, m., the soldiers of M. Furius Camillus, the Furians, Liv. 6, 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Furiani

  • 15 Furius

    Fūrĭus (archaic Fūsius, Quint. 1, 4, 13; Liv. 3, 4 init.; cf. the letter R), a, a Roman family name.
    1.
    M. Furius Camillus, the deliverer of Rome from the Gauls, Liv. 5, 19 sq.; Cic. Rep. 1, 3; id. Tusc. 1, 37, 90.—
    2.
    M. Furius Bibaculus, a Roman poet of Cremona, a contemporary of Cicero.
    3.
    A. Furius Antias, a poet, the friend of Q. Lutatius Catulus the elder, Cic. Brut. 35, 132.—
    4. II.
    Derivv.
    A.
    Fūrĭus ( Fūsius), a, um, adj., of or belonging to a Furius (Fusius), Furian (Fusian):

    data fato quodam Furiae genti Gallica bella, Liv 31, 48, 12: cedo mihi leges Atinias, Furias, Fusias (al. Fufias),

    Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109; so,

    lex Furia (testamentaria),

    Gai. Inst. 2, 225; 4, 23 sq.:

    lex Furia Caninia (de manumissionibus),

    id. ib. 1, 42;

    for which: lex Fusia Caninia,

    Cod. Just. 7, 3.—
    B.
    Fūrĭānus a, um, adj., Furian:

    poëmata,

    i. e. of the poet A. Furius Antias, Gell. 18, 11, 4.— Subst.: Fūrĭāni, ōrum, m., the soldiers of M. Furius Camillus, the Furians, Liv. 6, 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Furius

  • 16 dirumpo

    di-rumpo ( disrumpo), rūpī, ruptum, ere [ rumpo ]
    1)
    а) разрывать, разбивать ( imagines alicujus T)
    2) прерывать, расторгать (d. amicitiam, societatem C)
    3)
    а) терзать, мучить
    d. se или dirumpi — надрываться, лезть из кожи вон ( furiā C)
    unum omnia posse dirumpi C — возмущаться тем, что один человек обладает всей полнотой власти

    Латинско-русский словарь > dirumpo

  • 17 Erin(n)ys

    Erīn(n)ys, yos f.
    1) V, Prp etc. = Furia, богиня мести
    2) гибель, бедствие, бич ( Trojae V)
    3) безумие, бешенство Lcn

    Латинско-русский словарь > Erin(n)ys

  • 18 Erin(n)ys

    Erīn(n)ys, yos f.
    1) V, Prp etc. = Furia, богиня мести
    2) гибель, бедствие, бич ( Trojae V)
    3) безумие, бешенство Lcn

    Латинско-русский словарь > Erin(n)ys

  • 19 furialis

    furiālis, e [ furia ]
    1) свойственный или принадлежащий Фуриям (incessus L; membra V)
    2) неистовый, яростный, безумный (vox C; bella Sil); ужасный ( exitium VF); приводящий в ярость, бешенство ( vestis Cоб одежде кентавра Несса); наводящий безумие ( aurum VF)

    Латинско-русский словарь > furialis

  • 20 furio

    I āvī, ātum, āre [ furia ] поэт.
    1) приводить в ярость, в бешенство (aliquem V etc.)
    2) вдохновлять, доводить до экстатического исступления ( aliquem Sil). — см. тж. furiatus
    II furio, —, —, īre
    неистовствовать, бесноваться Sid, Aug

    Латинско-русский словарь > furio

См. также в других словарях:

  • furia — furia …   Dictionnaire des rimes

  • furia — [ fyrja ] n. f. • 1867; mot it., dans des expr. comme furia francese ♦ Emportement enthousiaste, impétuosité. « La furia gauchiste » ( L Express, 1969). ● furia nom féminin (italien furia francese, furie française) Littéraire. Impétuosité, élan… …   Encyclopédie Universelle

  • furia — sustantivo femenino 1. (no contable) Enfado violento contra una persona o una cosa: Desahogó su furia golpeando los muebles. Aquella respuesta desencadenó la furia del director. Sinónimo: ira. 2. Persona muy irritada y colérica: El coronel se… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Furia — (homonymie) Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Furia, un groupe de rock John Furia, scénariste et producteur américain Furia, film de 2000 d Alexandre Aja Furia, la bande originale de ce… …   Wikipédia en Français

  • furia — / furja/ s.f. [dal lat. furia, der. di furĕre infuriare ]. 1. [stato di grande agitazione, provocato da un violento risentimento] ▶◀ e ◀▶ [➨ furore (1)]. ● Espressioni: fam., andare (o montare) su tutte le furie ▶◀ (fam …   Enciclopedia Italiana

  • Furia — bezeichnet: den Familiennamen folgender Personen: Giacomo Furia (* 1925), italienischer Schauspieler John Furia (1929–2009), US amerikanischer Drehbuchautor und Produzent Philip Furia (* 1943), US amerikanischer Autor und Literaturwissenschaftler …   Deutsch Wikipedia

  • furia — furia, hecho una furia expr. muy enfadado. ❙ «La chica se fue hecha una furia.» Juan Madrid, Las apariencias no engañan. ❙ «...se puso hecho una furia...» J. Jiménez Martín, Ligar no es pecado. ❙ «Se va a poner hecha una furia.» Andreu Martín, El …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Furia — puede referirse a: Furia grupo musical de hard rock de Argentina. Un estado mental alterado de ira o demencia. En la mitología romana, las Furias son las tres deidades vengadoras. Se llaman Erinias o Euménides en la mitología griega. Furia,… …   Wikipedia Español

  • furia — (Del lat. furĭa). 1. f. Ira exaltada. 2. Acceso de demencia. 3. Persona muy irritada y colérica. 4. Actividad y violenta agitación de las cosas inanimadas. La furia del viento, del mar. 5. Prisa, velocidad y vehemencia con que se ejecuta algo. 6 …   Diccionario de la lengua española

  • furia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtowny, niedający się opanować gniew; szał, wściekłość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzika furia. Wpaść w furię. Robić coś z furią. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • fúria — s. f. 1. Manifestação de furor. 2. O máximo grau da agitação do ânimo irado. 3. Ímpeto de cólera, de raiva. 4. Ataque de loucura furiosa. 5. Mulher desgrenhada. 6. Pessoa furiosa. 7. Pessoa horrenda. 8. Violência (das coisas insensíveis). 9. … …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»